Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
Este blog es el diario de una relación legislada por el Mediterráneo entre un aficionado a la palabra y una amante de la ilustración. Las circunstancias quisieron al poco de conocernos él se fuese a vivir a otra isla. Ahora seguimos juntos estando separados.
Ah, no olvidéis dar de comer a los pezqueñines que tenemos al final del bolg una vez acabada vuestra visita. Gracias a todos
tuuuuu tienes la llave que abre mi corazón.....
ResponderEliminarLos sencillos La lave (encasadenadie)
H
Quiero vivir donde tu cuerpo me haga sombra....
ResponderEliminarH
Nuestro amor es de gran formato....
ResponderEliminarH
Holaaa! por qué no escribes más? queremos saber cómo continua tu historia.
ResponderEliminardesde que tú no estás en mi casa ha ido creciendo el eco....
ResponderEliminar...ha sido tan poderoso el mar, que al final ha conseguido separaros??
ResponderEliminarno ha sido el mar, ha sido mi estupidez.....
ResponderEliminarH
Sigo alimentado a los peces...
ResponderEliminarH
Solo hay dos cosas infinitas: el universo y al estupidez humana.Y no estoy tan seguro de la primera.
ResponderEliminarA. Einstein.
H
Rectificar es de sabios...
ResponderEliminar...es curioso...cada vez que oigo esta
ResponderEliminarcancion me acuerdo de vosotros...de vuestra historia...
Chicos...hay cosas que si no se dicen o se hacen mientras se puede, después es tarde...
Intentadlo...
"Així doncs si un dia vens i passes per aquí,
i sí malgrat la feina trobem un matí,
no em perdonaria mai, no podria assumir,
no agafar-te amb la moto i que no fessim camí,
molt lluny d’aquí, a l’altra banda del món,
hi ha un xiringuito amb quatre pins al fons,
tu i jo asseguts a la barra d’un bar,
sona bona música i som davant del mar."
Me gusta como escribes, ¿no sigues con tu historia?
ResponderEliminarMe encantaría que continuaras tu historia!!
ResponderEliminar